Is jouw ondernemingsraad op volle sterkte? En als hij dat al is, krijg je dan alle onderwerpen op adequate wijze afgehandeld? Of bespreek je regelmatig met de ondernemingsraad hoe je het werk misschien op een andere manier wel afkrijgt?
In mijn praktijk kom ik veel ondernemingsraden tegen die worstelen met voorliggende vragen. Na de workshop ‘koken met sterren’ krijgen zij weer net een andere kijk op de mogelijkheden van projectmatig werken.
Kookprogramma’s zijn op dit moment hot. Of het nu met bekende of minder bekende Nederlanders is, je kunt de televisie niet aanzetten of er wordt iets in een keuken gefabriceerd. Ondernemingsraden kunnen dan ook niet achterblijven. Kookworkshops worden regelmatig ingezet tijdens trainingen. Dat doe ik ook met mijn opdrachtgevers, maar dan net even anders.
Deze workshop zet ik vaak in op het moment dat de ondernemingsraad de vraag heeft op welke manier men projectmatig werken kan inzetten en/of verbeteren binnen de eigen werkwijze. In de aanpak die ik uitgewerkt heb met een ervaren kok, staat niet alleen het koken centraal, maar ook het hele traject dat daarvoor nodig is.
Voor een dergelijke workshop trekken we dan ook meestal een hele dag uit, omdat de ondernemingsraad meerdere projectfases moet doorlopen. Uitgangspunt zijn de ‘spelregels’ dat alles, maar dan ook alles vers bereid moet worden, dat alles door iedereen gegeten moet (kunnen) worden en tot slot dat er minimaal vier gangen geproduceerd en dus ook gegeten moeten worden.
De kok die dit alles begeleidt, heeft voor elke gang meerdere recepten bij zich, maar als de ondernemingsraad zelf creatief wil worden, is dat zeker toegestaan. Eindbeslissing wat wel of niet gebeurt ligt wel te allen tijde bij de kok, die gezien zijn ervaring weet of de gangen goed op elkaar afgestemd zijn en (niet onbelangrijk) of het geheel binnen het gestelde budget blijft. Verder is alles geoorloofd.
Bij de start worden meerdere projectgroepen, ook wel keukenbrigades genoemd, geformeerd. Iedere groep krijgt een deel van het menu toegewezen en gaat eerst overleggen wat ze precies willen bereiden. Elke groep bereidt ook een menu presentatie voor. Vervolgens wordt dit in een overlegsessie in de groep gegooid, omdat uiteindelijk de ondernemingsraad als collectief beslist wat wel en wat niet gegeten gaat worden. Dit wil nog wel eens tot zeer pittige discussies leiden omdat projectgroepen hun wensen niet gehonoreerd zien en dus iets anders moeten gaan maken om tot een goed overwogen en smakelijk menu te komen.
Eenmaal beslist, gaat elke projectgroep aan het werk om het menu uit te werken in een boodschappenlijst en een projectplan voor de keuken (de mise en place), waarin men de eigen werkwijze opzet, taken verdeelt etc. Het boodschappen doen is meestal een feestje omdat ze losgelaten worden in een groothandel, waarbij ook aandacht gegeven moet worden aan bijpassende drankjes en (tafel-)sfeer.
Uiteindelijk belandt de ondernemingsraad in een grote keuken en moet blijken of menukeuze en de (project-)plannen goed uitpakken. Dat aan het eind van de sessie de groep zich het eigen gekozen menu goed laat smaken, moge duidelijk zijn. En ik als begeleider heb de zware taak het hele proces te volgen, de ‘sfeer’ te proeven, de leerpunten vast te leggen en tijdens de procesevaluatie de (Michelin-)sterren uit te delen. Het enige lastige voor een aantal OR-leden is, dat ze thuis uit moeten leggen dat ze wel degelijk kunnen koken.
Uiteraard blijft het niet bij het koken en alles wat daarvoor nodig is. Na afloop, vaak een dag later, is er veel terug te geven over de manier waarop de ondernemingsraad projectmatig heeft gewerkt. De ervaringen tijdens de hele workshop zijn voor iedereen herkenbaar en terug te halen. Aan mij als trainer de taak om die beelden terug te vertalen naar het OR-werk.
Ook eens een andere werkvorm inzetten tijdens je OR-training?