Allereerst wens ik u natuurlijk een geweldig 2018 toe. Na een korte rust mogen we er weer tegenaan met het frisse vooruitzicht van een heel nieuw jaar voor ons. Wat een geweldig gevoel van mogelijkheden geeft dat toch. Heerlijk. Alsof we overnieuw kunnen beginnen.
Met het optimisme dat dat gevoel met zich meebrengt zijn velen van u vast ook begonnen met goede voornemens. Alles kan weer: een slank bestaan, rookvrij, gedisciplineerd, georganiseerd, doelgericht, met plezier… nou ja, u zegt het maar.
Optimisme alleen is niet voldoende
In de praktijk is het allemaal veel lastiger natuurlijk. De enige manier waarop ik ooit kon stoppen met roken was door me te realiseren dat het zonder gezeur niet zou lukken. Ik moest er doorheen, door de shit van hevige trek hebben en een ongelofelijk rothumeur, door de verhaaltjes die ik mezelf vertelde om maar toch te blijven roken etc. En door te begrijpen dat ik dat alles niet kon vermijden, is het me ook gelukt.
Optimisme alleen is niet voldoende. Begrijpen dat er andere mogelijkheden zijn, ze voor je zien en er haast van kunnen proeven hoe het leven zal zijn als je veranderd bent, het is niet genoeg.
Goede voornemens zijn een beetje als oprecht voorgenomen besluiten
Goede voornemens zijn een beetje als oprecht voorgenomen besluiten: ze wachten op advies om echt goed en gedragen te worden. Als ondernemingsraad wil je nut en noodzaak weten en de alternatieven die zijn overwogen. Je wilt discussiëren over de koers en hoe het past in de strategie. Je wilt zien dat een voorgenomen besluit in werkelijkheid effectief zal zijn en gaat brengen wat wordt beoogd.
En je wilt afspraken maken over de implementatie. Niet alleen over hoe je die kunt volgen, maar ook wat je invloed kan zijn als er moet worden bijgestuurd. Je wilt je bestuurder ook aan de afspraken kunnen houden, nietwaar? Pas als dat gedaan is kom je met je advies en kan het spel op de wagen.
Dan is het ook zaak om ervoor te zorgen dat je bij de les blijft, dat je informatie verzamelt, in gesprek gaat met je achterban en met je bestuurder over hoe het werkelijk loopt en actie onderneemt als dat nodig is.
We leven in een wereld van verhalen
Mijn goede voornemen van dit jaar is om meer bij mijn eigen verhaal te blijven. De laatste maanden van het vorige jaar viel me steeds meer op dat we leven in een wereld van verhalen. De hele dag door worden we ermee bestookt. Van reclames tot aan fake news.
Van verhalen in kranten tot aan die van collega’s en van klanten. Heel veel ware en onware verhalen waar ik eigenlijk altijd wel een luisterend oor voor heb. Althans dat vind ik zelf. Met als gevolg dat ik continu afgeleid dreig te worden en ik, als ik niet oppas, met mijn aandacht altijd ergens anders dreig te zijn. En ik ondertussen het zicht verlies op de werkelijkheid. Mijn werkelijkheid.
De tijd nemen om naar mezelf te luisteren
Mijn voornemen voor dit jaar is om de deur wat minder open te zetten voor iedereen die aanklopt met zijn of haar verhaal. De kakafonie van al die duizenden verhalen wat vaker even buiten te sluiten en de tijd te nemen om naar mezelf te luisteren en te horen wat IK te zeggen heb en daar ook gevolg aan te geven.
Zo vroeg in het jaar ben ik net begonnen met de implementatie en het lukt tot nu toe heel aardig. Ik heb afspraken gemaakt om bij te kunnen sturen als het niet lijkt te lukken. Bovenal heb ik feedback georganiseerd, zodat ik het echte beeld krijg van hoe het gaat. Want natuurlijk moet ik mezelf geen sprookjes gaan vertellen.
Ik wens u heel veel succes met al UW wensen voor het nieuwe jaar. Dat u het maar zo mag organiseren dat ze uitkomen en dat ze dan ook zijn wat u ervan verwacht had.
(deze blog verscheen eerder bij OR Informatie op 8 januari 2018)