Dat maak ik zelf wel uit! (2)

In mijn vorige column van een tijdje geleden had ik het over hoe een OR zou moeten gaan opereren in het licht van de veranderende wereld en dan met name veranderingen bij de achterban. Ik had het over dat mensen zelf willen bepalen wat belangrijk is waardoor onder andere vakbonden in het nauw komen. Ik had het daarom over het betrekken van je achterban en openheid van zaken geven, zodat je ermee verbonden blijft. 

André van Deijk

Allemaal terwijl veel bestuurders de medezeggenschap zo kort mogelijk willen houden. Al dan niet omdat zij medezeggenschap beleven als een vertragende factor die hen beperkt in hun zeggenschap. Ik had het over de interne kant van medezeggenschap.

Deze week is er met de soap (of het drama zo u wilt) rondom Unilever en de dividendbelasting, nog een aantal factoren aangereikt, die laten zien hoe de omgeving waarin de medezeggenschap functioneert verandert. De wereld is zoveel groter geworden dat belangen die niets met je te maken hebben toch je eigen wereld blijvend beïnvloeden.

In dit geval ging het om belangen van Britse aandeelhouders, die zich niets gelegen laten liggen aan gedachten over de invloed van werknemers die ook een stakeholder zijn in de onderneming. Het ging deze week over oppositie tegen afschaffing van de dividendbelasting, over Brexit en deel blijven uitmaken van de Engelse aandelenindex en last but not least: over de mogelijkheid van beschermingsconstructies die overnames moeilijker maken. Dat wordt voor heel Europa overwogen, want we zijn op zoek naar een tegenwicht voor Trump en China. Allemaal zaken waarover werknemers in een bedrijf niets te zeggen hebben, maar die wel heel bepalend kunnen zijn voor hun toekomst, zoals bij Unilever bijvoorbeeld.

Daar zit je dan als ondernemingsraad. 

Twee dingen komen bij mij dan direct in gedachten. Het eerste is natuurlijk de cirkel van invloed en de cirkel van betrokkenheid van Steven Covey: je bent bij heel veel betrokken omdat je ermee te maken hebt, maar je zult moeten ontdekken waar je echt invloed op hebt. Je zult proactief moeten zijn: je kunt niet kiezen wat er op je pad komt, maar wel hoe je ermee omgaat.

Het tweede is dat ik jaren terug trainingen gaf op basis van het denken van een oude Chinese generaal met de naam Sun Tzu. Een van zijn denkbeelden is (snel gezegd) dat als twee legers met elkaar in gevecht gaan, het kleinste leger altijd zijn uiterste best moet doen omdat het anders direct verloren is.

“Dat maak ik zelf wel uit” is dus niet alleen een goed motto als je achterban bent, maar zeker ook voor een ondernemingsraad in deze veranderende tijden. Niet alleen als het gaat om bestuurders die je kort willen houden, maar vooral ook als het gaat over wat belangrijk voor je is en waar je je aandacht op wilt richten. En hoe je met een veranderende omgeving om wilt gaan.

Openheid van zaken was in mijn vorige column de eerste stap, zodat je met de achterban verbonden blijft en snapt waar het over gaat. Daar zou ik aan toe willen voegen “en er tegenaan” of “de beuk erin” om het wat steviger te zeggen. Maar alleen waar dat er echt toe doet.

Wat dat betreft is er nog helemaal niets veranderd.

 

Deel dit bericht op

Geschreven door André van Deijk

Senior adviseur
André is creatief, pragmatisch en gedreven en dat zie je terug in het werk dat hij doet. Hij ondersteunt ondernemingsraden vooral bij overnames, fusies, organisatieveranderingen, financieringsvraagstukken en investeringen. Daarnaast helpt […]

Lees meer