Zomaar een gedachte: zou het niet eens nodig zijn om de activistische ondernemingsraad in het leven te gaan roepen? Natuurlijk komt die gedachte niet zomaar uit de lucht vallen. Afgelopen weken betrokken bij een adviestraject over de verkoop van een bedrijf waarin de ondernemingsraad geacht wordt advies uit te brengen.
Met een vanzelfsprekendheid die wat mij betreft grenst aan het ongelofelijke, wordt de ondernemingsraad in dat traject geïnformeerd zonder enige invloed te hebben op de besluiten die ertoe doen. Of zonder echt iets te horen te krijgen dat van belang is. Bijvoorbeeld: welke aspirant-kopers er afvallen in het traject en welke aan boord blijven. Niet dat duidelijk wordt waarom en wat de consequenties zijn van als het de één dus wel wordt en niet de ander. We mogen blij zijn dat we te horen krijgen dat partijen 1, 3 en 4 afvallen en dat partij 5 blijft, net als partij 2.
Zonder feitelijk te weten wie wie is en wat het wegvallen van de drie partijen en de redenen waarom ze afvallen zijn, en wat ze betekenen. Ook zonder dat duidelijk is wat de twee overgebleven partijen brengen, waardoor ze in de race blijven. En dan mogen we niet zeuren.
Fijnemans.
De ondernemingsraad ondertussen is druk bezig met te raden wie welke partij zou zijn en weet op basis van het geruchtencircuit en snippertjes info vanuit het management te raden wie en hoe en wat.
Om uit je vel te springen.
Elk adviestraject hoort het formele eindpunt te zijn van een periode waarin een ondernemingsraad niet alleen geïnformeerd is maar ook betrokken, doordat zijn onderbouwde mening is meegewogen in besluiten die tot het uiteindelijke voorgenomen besluit leiden. Dat vraagt wat van een bestuurder maar ook van de ondernemingsraad, maar dat is wat leidt tot echte invloed zoals die bedoeld is: geen onomkeerbare zaken meer doordat iedereen snapt dat de keuzes vooraf het eindresultaat bepalen en die keuzes vooraf dus richtinggevend zijn en van het grootste belang. Daar wordt het voorgenomen besluit echt besloten en krijgt het vorm als sluitstuk van een beslissend geheel.
Schreef ik ook al in 1872.
Nou ja, u begrijpt wat ik bedoel.
Geïnspireerd door mijn eigen ergernis over deze gang van zaken, droomde ik vannacht van activistische ondernemingsraden die aandeelhoudersvergaderingen verstoorden met een uitgesproken mening over de strategie van de onderneming. Ik zag briesende voorzitters en voorzitsters die de pers te woord stonden en op luide toon de brieven voorlazen die zij het management en de RvC gestuurd hadden omdat zij niet werden gehoord. Ik droomde van interviews in het journaal en rechtszaken waarin juristen het standpunt van de werknemers verwoordden.Toen ik wakker werd besefte ik dat er in al de jaren dat ik dit werk doe, in veel gevallen (niet in alle gelukkig) niet iets echt wezenlijks is veranderd. En dat ik als adviseur makkelijk praten heb.
(deze blog verscheen eerder bij OR Informatie op 27 juni 2017)